Նորից իմ առջև մի գանձ է շողում,
Նորից շլացնում աչքերս լույսով:
Այս ինչ հրաշք եմ ախր ես տեսնում?
Ինչու է սիրտս լցվում գույներով?
Ախր ինչու եմ երբ նրան տեսնում`
Դառնում գերի տխրության գրկում?:
Ախր ինչից է երբ նրան տեսնում`
Հայացքս նրանից այլ կողմ չի թեքվում?
Լուսավոր հրաշք, գանձ հեքիաթային:
Կյանքիս լոկ իմաստ, սեր իմ երկնային:
Քո դեմքը իմ օդն է, և առանց որի
Գեթ վարկյան անգամ ես էլ չեմ ապրի:
2009թ.
©Արամ Հակոբյան (Arxangelo)
0 մեկնաբանություն(ներ):
Post a Comment