Թախիծն է բռնել կոկորդիցս ու խեղդում:
Ո՞վ եմ ես ու ի՞նչ եմ փնտրում:
Թիրախն եմ ես դարձել սիրո նետի,
Որը երբեք, երբեք չի վրիպում:
Չսիրված ու երբեք սիրուն չհասած`
Քայլում եմ անդունդի եզրով, ձեռքերս պարզած:
Հերիք է թե քամին մի պահ գժվի
Ու էությունս դեպ անդունդը կգահավիժի:
Ու ամբողջ կյանքս եզրով եմ քայլում
Ու անվերջ սպասում ինձ թև տվողին:
Իսկ նա կարծես թե չի էլ շտապում,
Որպեսզի ցույց տա երկնային ուղին:
Թախիծն է բռնել կոկորդիցս ու խեղդում:
©Արամ Հակոբյան (Arxangelo)
:)
ReplyDelete