Ու պաղ անձրև, ու մութ երկինք,
Ու վայնասուն կապած քամի,
Մի գիժ տերև, կանաչ տերև`
Հնազանդված քամու կամքին:
Մութ երեկո, ցուրտ երեկո`
Մոտենում է գիշերն արդեն:
Սարսափ, ոռնոց, ատամների սուր կռճկռճոց
Ու կլսվի ցավից հևոց…
Վերջն է…
2010
©Արամ Հակոբյան (Arxangelo)
0 մեկնաբանություն(ներ):
Post a Comment