Դու, որ այդքան հույս տվեցիր,
Դու, որ այդքան ցավ տվեցիր…
Դու, որ կյանքս դարձրեցիր իմաստալից,
Դու, որ ինձ վեր կտրեցիր Էս աշխարհից:
Դու միակն էիր` և դու գիտեիր:
Դու իմ լույսն էիր` այդ էլ գիտեիր,
Բայց և այնպես դու հեռացար`
Ինձ թողնելով փշոտ կարոտ, անհուն խավար:
2010
©Արամ Հակոբյան (Arxangelo)
Դու դու, դու, առանց դու-ի կյանք չկա:Ճ
ReplyDelete