Ես լաց եմ լինում ծիծաղի տեսքով:
Մարդիկ կարծում են անհոգ եմ, ուրախ,
Նրանք կարծում են սրիտս է խնդուն:
Այդպես չէ ավաղ:
Սիրտս մղկտում, ներսից ճաքճքում
Իսկ դրսից նորից ուրախ եմ թվում:
Ուրախանում եմ, քահ-քահ ծիծաղում,
Իսկ ներսից սիրտս միշտ լաց է լինում:
Երանի թե և' ես ծիծաղեի, և' սիրտս ու հոգիս ինձ հետ միասին…
2010 ©Արամ Հակոբյան (Arxangelo)
Երանի..
ReplyDeleteիրոք երանի
ReplyDeleteՍիրո առումով եթե, բոլորի երանիները իրականանան բոլորը երջանիկ կլինեն:Ճ
ReplyDeleteդժվար հարցա :Ճ
ReplyDelete