Saturday, February 12, 2011

ՀՈԳՆԵԼ ԵՄ

Հոգնել եմ անվերջ հույսով ապրելուց,
Հույսին լսելուց, լույսին սպասելուց:
Հոգնել եմ անվերջ ես սեր մուրալուց,
Սիրուն սպասելուց, անվերջ հուսալուց:

Միգուցե հենց հույսն է մարդուն սպանու՞մ…

2010 ©Արամ Հակոբյան (Arxangelo)
Հեղինակ: Arxangelo на 21:22
Պիտակներ: ,
0

2 comments:

  1. Anonymous04 March, 2011 00:21

    Հույսը թունավորում է կյանքը, ներկան, ստիպում անընդհատ հայացքդ հառել դեպքի ապագա, որը գոյություն չունի:
    Մարդու ամենամեծ խաբկանքը:
    Սպանիր հույսը, որ ձեռք բերես Կյանքը:

    ReplyDelete
  2. Arxangelo04 March, 2011 00:38

    @Anna
    Երևի թե ճիշտ ես :(

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...